Vorige week vond ik tussen een stapel foto's nog een prent van mijn vader als dienstplichtig matroos. De foto moet gemaakt zijn rond 1952 schat ik zo. Op de foto een trotse man die een erg arme jeugd, inclusief een wereldoorlog, had meegemaakt. Ik weet van oude foto's van hem, overigens maar een handvol, dat hij altijd in oude afgedragen kleding moest lopen. Bij de Koninklijke Marine kreeg hij plotseling een prachtig uniform aangemeten en moest daar uiteraard mee op de foto. Met zo'n mooi pak kreeg je in die tijd natuurlijk meteen aanzien in de buurt, iets wat hij daarvoor waarschijnlijk nooit had gehad. Mijn vader is in 1997 overleden en heeft maar weinig over zijn jeugd losgelaten. Misschien uit schaamte.... Daar ben ik helaas nooit achter gekomen. Ondanks alles ben ik toch erg trots dat hij mijn vader was.
Vond het wel de moeite waard er een olieverfje van te maken en heb dat gisteravond in nauwelijks een uur gedaan. Om de vergankelijkheid en de loop van het leven iets te benadrukken heb ik enkele druppels terpentijn hun weg over het doek laten volgen. De herinnering en geschiedenis vervaagt zo door de jaren heen.
Olie op linnen 30 x 40 cm. Vandyke brown/ Royal blue/ Titanium White en een fractie Yellow Ocre.
Jan, ik zeg jou; heel mooi geschilderd en niet te vergeten, geschreven.
BeantwoordenVerwijderenxxx